O rasie - About akita
Wzorzec FCI
POCHODZENIE: Japonia.
UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I.: Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Bez prób pracy.
ZARYS HISTORII RASY: Pierwotnie, wielkość japońskich psów wahała się od małej do średniej, i nie istniała żadna duża [japońska] rasa. Od 1603 roku, w okolicy Akity, używano do walk psów akita matagi (były to średniej wielkości psy, polujące na niedźwiedzie). Od roku 1868 akita matagi krzyżowano z psami tosa i mastifami. W efekcie, gabaryty psów tej rasy zwiększyły się, lecz utracone zostały charakterystyczne cechy typu szpica. W 1908 roku zakazano walk psów; niemniej jednak zachowano tę rasę i poprawiono jej typ, czyniąc ją [jedyną] dużą japońską rasą. W efekcie, w roku 1931, dziewięciu największych i najwybitniejszych przedstawicieli rasy uznano za „pomniki przyrody”. Podczas drugiej wojny światowej (1939-1945) futer tych psów używano powszechnie do wyrobu mundurów wojskowych. Policja wydała rozkaz pojmania i konfiskaty wszystkich psów, z wyjątkiem owczarków niemieckich, do celów militarnych. Niektórzy miłośnicy rasy próbowali omijać rozkaz poprzez krzyżowanie akit z owczarkami niemieckimi. Po zakończeniu drugiej wojny światowej, drastycznie zmalała liczba akit; wśród ocalałych wyodrębniły się trzy niezależne typy: 1) akity matagi, 2) walczące akity, 3) akity-owczarki. Sprawiło to, iż sytuacja rasy stała się niezwykle skomplikowana. Po wojnie, podczas procesu przywracania czystości rasy, krótkotrwałą popularność zdobył wykazujący cechy mastiffa i owczarka niemieckiego pies z linii Dewa – Kongo-go. Jednakże, rozsądni miłośnicy rasy nie uznali tego typu psa za odpowiadający wymogom japońskiej rasy; poczynili więc próby wyeliminowania wpływu wcześniej użytych do hodowli ras, poprzez krzyżowanie ocalałych psów z akitami matagi, w celu przywrócenia pierwotnej czystości rasy. Uzyskali w ten sposób stabilny, czysty typ dużej rasy psa, w obecnie znanym kształcie.
WRAŻENIE OGÓLNE: Duży, mocny, harmonijny pies o dużej masie; silnie zaznaczone drugorzędowe cechy płciowe, z zachowaniem wielkiej szlachetności i dostojeństwa; mocna budowa.
ISTOTNE PROPORCJE: Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia (od najbardziej wysuniętego do przodu punktu łopatki do szczytu zadu) wynosi 10:11, przy czym tułów jest nieco dłuższy u suk, niż u psów.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT : Spokojny, wierny, posłuszny i pojętny.
GŁOWA :
OKOLICA MÓZGOCZASZKI :
Czaszka: Wielkości proporcjonalnej do tułowia. Czoło szerokie, z wyraźną bruzdą. Brak zmarszczek.
Stop: Zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Duży i czarny. Nieznaczny i rozproszony brak pigmentu dopuszczalny wyłącznie u białych psów, ale zawsze preferowany czarny [pigment].
Kufa: Umiarkowanie długa i mocna, z szeroką nasadą, zwężająca się, lecz nie spiczasta. Grzbiet nosa prosty.
Szczęka i żuchwa oraz uzębienie: Zęby mocne; zgryz nożycowy.
Wargi: Napięte.
Policzki: Umiarkowanie rozwinięte.
Oczy: Stosunkowo małe, niemal trójkątnego kształtu ze względu na uniesiony zewnętrzny kącik oka; umiarkowanie szeroko rozstawione; ciemnobrązowe – im ciemniejsze, tym lepsze.
Uszy: Stosunkowo małe, grube, trójkątne, nieco zaokrąglone na końcach, umiarkowanie szeroko rozstawione, stojące i nieco pochylone do przodu.
SZYJA: Gruba i umięśniona, bez łałoku, harmonizująca z głową.
TUŁÓW:
Grzbiet: Prosty i mocny.
Lędźwie: Szerokie i umięśnione.
Klatka piersiowa: Głęboka; przedpiersie dobrze rozwinięte; żebra umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: Dobrze podciągnięty.
OGON: Wysoko osadzony, gruby, noszony mocno zwinięty nad grzbietem; gdy ogon jest opuszczony jego koniec sięga niemal stawu skokowego.
KOŃCZYNY:
KOŃCZYNY PRZEDNIE :
Łopatki: Umiarkowanie ukośne i rozwinięte.
Łokcie: Przylegające.
Przedramiona: Proste, o mocnym kośćcu.
KOŃCZYNY TYLNE: Dobrze rozwinięte, mocne, umiarkowanie kątowane.
ŁAPY: Grube, okrągłe, wysklepione i zwarte.
CHÓD/RUCH : Sprężysty i energiczny chód.
SZATA:
WŁOS: Włos okrywowy szorstki i prosty; podszycie miękkie i gęste; kłąb i zad okryte nieco dłuższym włosem; włos na ogonie nieco dłuższy, niż na reszcie ciała.
MAŚĆ: Rudo płowa, sezamowa (rudo płowe włosy z czarnymi koniuszkami), pręgowana i biała. Wszystkie wspomniane wyżej kolory, z wyjątkiem białego, muszą mieć „urajiro”. (Urajiro = biaława szata po bokach kufy, na policzkach, spodzie żuchwy, szyi, klatce piersiowej, tułowiu i ogonie oraz wewnętrznej stronie kończyn).
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
Psy: 67 cm,
Suki: 61 cm.
Tolerancja 3 cm powyżej i poniżej.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
• Sucze psy / samcze suki.
• Przodozgryz lub tyłozgryz.
• Brakujące zęby.
• Niebieski język lub język w czarne plamy.
• Tęczówka jasnego koloru.
• Krótki ogon.
• Bojaźliwość.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierna bojaźliwość.
• Nie stojące uszy.
• Zwisający ogon.
• Długi włosy (kosmaty).
• Czarna maska.
• Znaczenia na białym tle.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.